فیلمی کاملا مفهومی و استعاره ایی که بصورت غیر مستقیم اشاره به چرخه مداوم تکرار (تناسخ) انسانی دارد. هنگامی که این خانم مصمم میشود تا وابستگی اش را با نخوردن کپسول برای همیشه قطع کند، بصورت خودآکاه از اتصال (به این خط زمانی) جدا میشود و این چرخه تناسخ با ناپدید شدنش از لحظه حال(غایب شدن) برای همیشه پایان میپذیرد (پذیرش مرگ جسمانی). این فیلم برای اشخاصی مفید و قابل درک است که در این زمینه از قبل مطالعه و اندوخته های ذهنی داشته باشند. در غیر این صورت این فیلم برای آنها کاملا گنگ و نامفهوم به نظر خواهد رسید.

فیلم بدی نبود
پیام کلیشه ای اما بهرحال جذابی داشت
«همون حایی که هستی بهترینه،قدرشو بدون»
منم قبول دارم به شدت
هممون جهانو تغییر میدیم لازم نیست حتما انیشتین باشیم