راستشو بخوای، “Yolo” از اون فیلمایی نیست که بشه اسمشو شاهکار گذاشت، ولی یه سری چیزا داره که شاید ارزش دیدنش رو داشته باشه. حالا بریم سر اصل مطلب.

جیا لینگ واقعاً بازی خوب و بامزه‌ای ارائه می‌ده. حس طنز و درامش خوب با هم قاطی شده.
فیلم یه جورایی انگیزشی و دوست‌داشتنیه؛ مخصوصاً اگه از داستانای تغییر و پیشرفت خوش‌تون میاد.
فضاسازی و موسیقی، حس‌وحال خوبی به فیلم دادن.
اما نقاط ضعف:

داستان؟ خب، اگه صد تا فیلم کمدی-درام دیدی، اینم همونه. هیچی توش غافلگیرت نمی‌کنه.
ریتم فیلم تو بعضی جاها کند و کش‌دار می‌شه. شاید حتی وسوسه شی وسط فیلم گوشی‌تو چک کنی.
شخصیت‌های فرعی؟ انگار فقط بودن که فضا پر بشه، عمق خاصی ندارن.
جمع‌بندی:
“Yolo” بد نیست، ولی عالی هم نیست. اگه از جیا لینگ خوشت میاد یا دنبال یه فیلم سبکی برای آخر هفته‌ای، شاید خوب باشه. ولی اگه دنبال یه داستان خاص یا نوآورانه‌ای، این فیلم احتمالاً ناامیدت می‌کنه. تو یه جمله، ارزش یه بار دیدن رو داره، ولی از اونایی نیست که تو خاطرت بمونه.

فیلم خیلی قشنگی بود از دیدنش با خانواده لذت بردیم. شدیدا پیشنهاد میشه و لطف کنید صوت دوبله فارسیش رو هم اضافه کنید تشکر فراوان بابت ضحماتتون

لطف کنید دوبله فارسیشم بزارید ممنون میشم