Upon Open Sky (2023)

فیلم می‌خواست با فضای شاعرانه و عمیق خودش دل مخاطب رو ببره، ولی بیشتر از اینکه گیرایی داشته باشه، کند و خسته‌کننده شد.
تصاویر چشم‌نوازی داشت، ولی داستانش انگار فقط برای پر کردن زمان ساخته شده بود.
بازیگران تلاش کردن حس رو منتقل کنن، اما شخصیت‌ها اون عمق لازم رو نداشتن.
دیالوگ‌ها بعضی جاها خوب بودن، اما اغلب حالت شعاری داشتن و تو ذوق می‌زدن.
کارگردانی حس و حال خاصی داشت، ولی ریتم کند فیلم باعث شد تاثیرگذاری کمرنگ بشه.
موسیقی متن سعی می‌کرد حس درونی صحنه‌ها رو تقویت کنه، ولی خودش به تنهایی جذاب‌تر بود تا هماهنگ با فیلم.
پیچش‌های داستانی زیادی آروم و قابل‌پیش‌بینی بودن، انگار چیزی برای غافلگیر کردن مخاطب نداشت.
برای کسایی که عاشق فیلم‌های هنری و کند هستن شاید جذاب باشه، ولی خیلی‌ها وسطش حوصله‌شون سر می‌ره.
در کل، فیلم بیشتر شبیه یه تجربه بصری بود تا یه داستان که بشه باهاش ارتباط برقرار کرد.
اگر دنبال فیلمی برای سرگرمی هستی، این یکی اصلاً گزینه خوبی نیست.