فیلم با ایده‌ای قوی درباره مقابله با سکوت در برابر ظلم شروع می‌شود.
شخصیت‌های اصلی به‌خوبی معرفی می‌شوند، اما در ادامه سطحی باقی می‌مانند.
بازیگر نقش اول تلاش می‌کند، اما گاهی بار فیلم برایش سنگین است.
ریتم فیلم در بخش‌هایی کشدار و خسته‌کننده می‌شود.
موسیقی متن فضای مناسبی ایجاد می‌کند، اما همیشه هماهنگ نیست.
پیام فیلم مهم است، ولی در اجرا نتوانسته عمیق باشد.
صحنه‌های تنش‌زا گاهی تاثیرگذارند و گاهی بی‌جان.
شخصیت‌پردازی منفی‌ها کلیشه‌ای و بدون خلاقیت است.
جلوه‌های بصری به جذابیت فیلم کمک کرده‌اند، اما کافی نیستند.
فیلم متوسطی است که بیشتر مناسب یک بار تماشا است تا اثری ماندگار.