A Hundred Lies 2024 یه فیلم که می‌خواد درام موسیقیایی باشه، ولی نیست. فیلمی که ظاهراً می‌خواد قصه‌ی ریکى، یه موزیسین جوون رو تعریف کنه، ولی توی داستان‌گویی کم میاره. نتیجه؟ یه اثر بی‌رمق، سطحی و فراموش‌شدنی.

تکنیکی؟ کارگردانی روزبه حیدری هیچ چیز خاصی ارائه نمی‌ده. فیلمبرداری؟ معمولی و تخت. نه فضاسازی داره، نه قاب‌بندی‌های به‌یاد‌موندنی. موسیقی؟ برای فیلمی که قراره در مورد یه موزیسین باشه، موسیقی تقریباً بی‌روح و پس‌زمینه‌ایه. یه فرصت سوزی تمام‌عیار.

بازی‌ها؟ راب راکو توی نقش اصلی، بیشتر شبیه یه پسر سرگردونه تا یه موزیسین پر از چالش. بازی‌ها در حد معمولی‌ان، هیچ کدوم چنگی به دل نمی‌زنن.

در نهایت، A Hundred Lies یه فیلمه که نه درام داره، نه موسیقی، نه حس. یه فیلم بی‌جان و بی‌اثر که همون اول گم و گور می‌شه.