فیلم با یه ایده فانتزی جذاب شروع می‌کنه و تو رو می‌بره وسط دنیایی پر از رنگ و خیال.
ولی داستان خیلی زود از اون حس هیجان و شگفتی خالی می‌شه و انگار راهشو گم می‌کنه.
بازیگرا سعی خودشون رو کردن، ولی شخصیت‌ها بیشتر شبیه کلیشه‌هایی هستن که هزار بار دیدیم.
مشکل اصلی اینه که فیلم به عمق نمی‌ره و فقط رو سطح فانتزی شناور می‌مونه.
دیالوگ‌ها ساده‌ان و بعضی وقتا حس می‌کنی برای بچه‌ها نوشته شده، نه همه سنین.
موسیقی قشنگه و حس فانتزی رو تقویت می‌کنه، ولی خیلی به یاد موندنی نیست.
اگه دنبال یه تجربه بصری زیبا هستی، این فیلم می‌تونه یه گزینه باشه.
ولی اگه توقع یه داستان قوی و پیچیده داری، ممکنه ناامیدت کنه.
در کل، “Wonderland” بیشتر برای لذت بردن از زیبایی‌های تصویریش ساخته شده، نه چیز دیگه.

خداییش این چه فیلمیه