اینجا هیولاهای سیاه‌رنگِ لزجِ غول‌پیکری (هپتاپاد) با چندین پا داریم که از سر و رویشان دردسر و تهدید می‌بارد. فیلم اما همزمان از طریق طراحی صحنه و رنگ‌آمیزیش به‌طور نامحسوس سرنخ می‌دهد که ظاهر همه‌چیز نیست. در «رسیدن» برخلاف اکثر فیلمهای دیگر، جناحها به گروههای سیاه و سفید تقسیم نشده‌اند. تاریکی به عنوان چیزی ترسناک به تصویر کشیده نمی‌شود. تاریکی فقط محدوده‌ی ناشناخته‌ای است که به جای ترسیدن از آن، باید کشفش کرد و ارتباط برقرار کرد. فیلم درباره همین چالش ارتباط با بیگانگان فضایی عجیب و غریب است.
تمام واژگان و عباراتی که به‌صورت اشکالی دایره‌ای شکل در فیلم مشاهده میکنیم واقعی هستند و نتیجه ماه‌ها تلاش سازندگان فیلم برای خلق یک زبان مخصوص به‌شمار می‌روند.