باز این اومد رفت از چت جیبیتی نظر پرسید بدو بدو اومد اینجا کپی پیستش کنه

این نسخه‌ی جدید از داستان کلاسیک “اونِگین” به‌شدت سعی داره تا روحیه‌ی اثر اصلی رو حفظ کنه، ولی در عین حال با یک رویکرد مدرن‌تر ارائه بشه.
از لحاظ تصویری، فیلم زیبایی خاصی داره؛ مناظر و طراحی لباس‌ها خیلی دقیق و به زیبایی اجرا شده. اما با وجود این همه زیبایی بصری، داستان گاهی کم‌عمق به‌نظر میاد.
بازیگری در این فیلم خوبه، مخصوصاً از شخصیت اصلی که یه‌طور فوق‌العاده‌ای این نقش پیچیده و سرد رو ایفا می‌کنه. با این حال، ممکنه بعضی از لحظات عاطفی فیلم برای تماشاگران امروز خیلی به دل ننشینه.
فیلم بیشتر تمرکز داره بر روی پیچیدگی‌های درونی شخصیت‌ها و روابطشان، اما گاهی از انتقال این احساسات به‌درستی عاجز می‌مونه.
ریتم فیلم می‌تونه برای کسانی که به داستان‌های آرام و در عین حال سنگین علاقه ندارن، کمی کسل‌کننده بشه.
در نهایت، این فیلم ممکنه برای علاقه‌مندان به آثار کلاسیک و رمان‌های عاشقانه جذاب باشه، ولی برای تماشاگرانی که دنبال هیجان و داستان‌های سریع‌تر هستن، شاید انتخاب خوبی نباشه.
“Onegin” قطعا برای کسانی که به عمق در داستان و شخصیت‌پردازی اهمیت می‌دن، یه تجربه خوب می‌تونه باشه.