این فیلم یه داستان خوب داره، اما مشکل اصلیش اینجاست که نتونسته حتی به نصف ظرفیتش هم برسد. بله، قصه در مورد یه شخصیت پیچیده و جذاب است، اما کارگردان نتونسته این پیچیدگی‌ها رو درست به تصویر بکشه. فیلم از همون ابتدا یه حس وعده و وعید بهت می‌ده، ولی تو همون میانه‌ها گم می‌کنی و نمی‌دونی با چی روبه‌رو هستی.

بازیگر اصلی یه پتانسیل عالی داره، اما هیچ‌وقت نمی‌تونه از اون ظرفیت‌ها استفاده کنه. دیالوگ‌ها معمولاً مصنوعی و خیلی به هم چسبیده‌ان، انگار مجبور بودن چیزی بگن. به همین خاطر اصلاً با شخصیت‌ها ارتباط برقرار نمی‌کنی و حس نمی‌کنی چیزی برای گفتن دارند.

کارگردانی رو که اصلاً نمی‌تونم تایید کنم. فضاهایی که باید احساسی باشن، خالی از احساس می‌شن، و جاهایی که باید استرس ایجاد بشه، اصلاً تهی از هرگونه تنش هستن. به خصوص تدوین که همه‌چیز رو به هم ریخته. صحنه‌های غیرضروری و تمایلات بی‌دلیل باعث می‌شن که خیلی از لحظات فیلم بی‌اثر بشه.

در نهایت، “The Great Lillian Hall” یه اثره که خیلی بیشتر از چیزی که نشون می‌ده می‌تونست باشه. یه فیلم که پر از پتانسیل است، ولی به دلایل مختلف این پتانسیل‌ها به نتیجه نمی‌رسه. در کل، یه تجربه سینمایی که یه مقدار از تماشاش می‌گذره و در پایان حس می‌کنی چیزی از دست ندادی.