دوست عزیز، راز خاصی در کار نیست، جز اینکه فیلم رو می‌بینم، تحلیل می‌کنم و نقد می‌نویسم! فرق من و شما اینه که من فیلم رو “می‌بینم”، شما فقط از روی ظاهرش رد می‌شی! این فیلم‌ها رو فقط اینجا نمی‌بینم، در جاهای مختلف، حتی در کلاس‌های تدریس تحلیل می‌کنم، بعد میام و نقدمو اینجا به اشتراک می‌ذارم.

حالا اینکه شما از سرعت و دقت نقدها شوکه شدی، مشکل منه یا شما؟! سینما جدی‌تر از اینه که با چندتا جمله‌ی فانتزی و شوخی‌های بی‌مزه بشه از کنارش رد شد! وقتی فیلمی ارزش تحلیل داشته باشه، می‌شینم و بررسیش می‌کنم، حالا چه یه نفر خوشش بیاد، چه نه! ولی چیزی که واضحه، اینه که سینما جای تعارف نیست، نقد هم جای رفاقت‌بازی نداره!

پس اگر نقدهام سنگینه و به مذاق بعضیا خوش نمیاد، دلیلش اینه که فیلمو دقیق می‌بینم، نه اینکه فقط یه نگاه سرسری بندازم و برم سراغ بعدی! دوست نداری نقدهامو بخونی؟ نخون! ولی واقعیت اینه که سینما با نقد پیش میره، نه با تعارف و خودسانسوری!